به کجا می‌شود از معرکه‌ی عشق گریخت

بی غبار آمده‌ام پیش تو آیینه شوم

تا خودت را به تماشا بگذارم بروم

تا رسیدن به قرار ازلی راهی نیست

پا اگر بر سر دنیا بگذارم، بروم

سهم من از همه عشق همین شد که گلی

گوشه‌ی خاطره‌هایت بگذارم، بروم

پ.ن؛

هر چه خواستم حرفم گفتنی نبود، انگار برای این بخش از احساسات کلامی نساخته‌اند یا به قول فرشتگان "قالوا ماذا قال ربکم، قالوا الحق"

مدح تو کی با سخن کامل شود

وحی باید بر قلم نازل شود

《همیشه حرف دلم با تو نیمه تمام گذشت.》